بررسی ساختار جمعیت ماکروبنتوزهای منطقه بین جزرومدی ساحل تیس در خلیج چابهار

در این بررسی، نمونه برداری از منطقه بین جزر و مدی ساحل تیس در خلیج چابهار طی چهار فصل در سال 1392 انجام شد. به این ترتیب تعداد 3 ترانسکت در طول ساحل تیس انتخاب شد و نمونه برداری از منطقه بالا جزر و مدی، میان جزر و مدی و پایین جزر و مدی به صورت 3 تکرار از هر منطقه انجام شد. بدین منظور، کوادرات 50 سانتی متر در 50 سانتی متر به صورت تصادفی در هر منطقه پرتاب شد. از هر منطقه 3 نمونه رسوب به منظور جداسازی ماکروبنتوزها، یک نمونه برای بررسی بار آلی (tom) و یک نمونه به منظور آنالیز دانه بندی رسوب برداشت شد. طی این تحقیق 13 گروه از موجودات ماکروبنتوز شامل 42 جنس و 17 گونه مورد شناسایی قرار گرفتند. بیشترین درصد فراوانی ماکروبنتوزها به ترتیب مربوط به ناجورپایان با 43 درصد، پرتاران با 31 درصد، ده پایان با 6 درصد، کوماسه ها با 5 درصد و مایسیدها با 3 درصد بود. نتایج آنالیز واریانس دو طرفه نشان داد که میانگین تعداد ماکروبنتوزها در فصول مختلف سال دارای اختلاف معنی دار (05/0p <) می باشد. حداکثر فراوانی ماکروبنتوزها مربوط به فصل زمستان و حداقل آن مربوط به فصل بهار بوده است. میزان درصد سیلت-رس در فصول مختلف سال بین 47/10- 76/1 تخمین زده شد. منطقه پایین جزرومدی ایستگاه 3 در فصل زمستان بیشترین درصد سیلت رس و منطقه بالا جزرومدی ایستگاه 2 در فصل بهار کمترین مقدار سیلت-رس را داشت. نتایج نشان داد که میزان سیلت رس از منطقه بالاجزرومدی به سمت منطقه پایین جزرومدی رو به افزایش می باشد. به منظور بررسی وضعیت تنوع ماکروبنتوزها، شاخص های تنوع گونه ای در فصول مختلف محاسبه گردید. حداکثر مقدار تنوع گونه ای و غنای گونه ای در فصل زمستان مشاهده شد. حداکثر مقدار عددی شاخص یکنواختی محیطی مربوط به فصل بهار بود. با توجه به نتایج به دست آمده از شاخص شانون در منطقه مورد مطالعه، ماکروبنتوزها از تنوع و فراوانی بالایی برخوردار می باشند.